روز جهانی مددکاری اجتماعی؛ آسیب های اجتماعی و چالش های فرارو | روزشمار ماه جهانی مددکاری اجتماعی سال ۲۰۱۷
روز جهانی مددکاری اجتماعی؛ آسیب های اجتماعی و چالش های فرارو | روزشمار ماه جهانی مددکاری اجتماعی
مددکاران اجتماعی به عنوان افراد حرفه ای همواره نقش اساسی در پیشگیری، مداخله و توانمندسازی افراد، گروهها و اجتماعات محلی داشته اند. بیش از ۶ دهه از تأسیس این رشته در کشورمان می گذرد و تاکنون اقدامات گسترده ای با هدف تثبیت این رشته به عمل آمده است. هر چند چالش های فراوانی نیز وجود داشته است که عمده ترین آن به مسائل ساختاری، قانونی و حقوقی، اختلافات درون گروهی و پیچیده و چند بعدی شدن آسیب های اجتماعی بر می گردد.
علاوه بر این حرفه ی مددکاری اجتماعی یک پدیده ی مدرن است و اصولاً این حرفه در جامعه ای می تواند موفق باشد که ارزش های انسانی محترم و به رسمیت شناخته شوند. مددکاران اجتماعی در جستجوی افزایش رفاه انسان ها، بهبود کیفیت زندگی، آگاه سازی، درمان، توانمندسازی افراد، گروهها و اجتماعات هستند. در جوامع انسان مدار #مددکاران_اجتماعی می توانند موفق باشند و از منابع موجود برای افزایش رفاه اجتماعی بهره ببرد. بنابراین باید ظرف و مظروف با همدیگر همخوانی داشته باشند. امکان تحقق ارزش های والای انسانی و بهبود کیفیت زندگی در جوامعی که حقوق انسان ها به رسمیت شناخته نمی شود ممکن است بسیار دشوار باشد و در چنین شرایطی مددکاران اجتماعی با پدیده ی کژکارکردی مواجه شده و اصولاً نخواهند توانست به اهداف انسانی حرفه ی خود دست یابند. در نهایت تلاش آنها برای تغییر شرایط موجود با موانع ساختاری و گروهی مواجه شده و شاهد پدیده هایی نظیر موج سواری برخی از افراد و عدم بهره مندی گروههای هدف از مزایای این رشته خواهیم بود.
🔸🔹با توجه به اینکه در این باب سخن ها گفته شده است لذا کلام را کوتاه نموده و به بررسی موضوع گفتار حاضر یعنی #مددکاری_اجتماعی و پیشگیری از آسیب های اجتماعی خواهیم پرداخت. بر طبق تحقیقاتی که انجام شده است در حال حاضر طلاق،اعتیاد، نزاع، مسائل اخلاقی و جرایم سایبری به عنوان ۵ آسیب اول کشور محسوب شده که نیازمند تحلیل دقیق و ارایه ی برنامه های اقدام هستیم. علاوه بر این آسیب های دیگری نظیر بی خانمانی، ابتلا به اچ آی وی، بی سرپرستی، خودکشی و … در حال رشد بوده که جامعه را با بحران مواجه می سازد و باعث تزلزل در بنیان خانواده می گردد. همچنین باعث خسارت های مادی فراوانی خواهد شد که جبران آن به راحتی امکان پذیر نخواهد بود.
اکنون سوال اساسی این است که در چنین شرایطی چه اقدامی می توان انجام داد؟ پاسخ به این پرسش تا حدودی روشن است . اولاً چنانچه اقدامی اساسی به منظور پیشگیری، مداخله و توانمندسازی عموم جامعه، افراد در معرض خطر و آسیب دیده ی اجتماعی انجام نگیرد به افزایش آسیب و جرم، کاهش سن بزه، فروپاشی کانون خانواده، افزایش فقر، بیکاری، فلاکت، تشدید ناهماهنگی و عدم تعادل در سطح جامعه منجر خواهد شد. اما در شرایط آنومیک اقداماتی می توان در راستای کاهش آسیب های اجتماعی انجام داد که مستلزم تقویت قوانین، هماهنگی و همکاری بین نهادهای مختلف اجتماعی، مسئولیت پذیری، نظم، پاسخگویی و نظارت است. با توجه به نقش دولت ها انجام هرگونه برنامه ریزی باید با در نظرگرفتن عوامل ساختاری، میانی، خرد و با هماهنگی نهادهای مختلف در سطح جامعه و پرهیز از موازی کاری باشد. لذا برنامه های پیشنهادی باید چند بعدی و متمرکز بر سطوح یاد شده باشند. اصولا برنامه های تک بعدی تاثیرگذار نیستند. در چنین شرایطی مددکاران اجتماعی به عنوان پیشگامان و متخصصین اجتماعی می توانند در پیشگیری و کاهش آسیب های اجتماعی نقش موثری داشته باشند. با عطف به این موضوع در تعریف جدید مددکاری اجتماعی بر مفاهیمی نظیر توسعه و تغییر اجتماعی، انسجام اجتماعی، توانمندسازی، آزادی افراد، عدالت اجتماعی، حقوق بشر، مسئولیت پذیری اجتماعی، احترام به تفاوت ها، بهره گیری از علوم نظری و انسانی با هدف ارتقاء و بهزیستی افراد تاکید شده است.
نویسنده: سلمان قادری؛ مددکار اجتماعی و دانشجوی دکتری جامعه شناسی
از سری یادداشتها و مقالات ماه جهانی مددکاری اجتماعی سال 2016
متن کامل این یادداشت را از طریق لینک زیر دریافت نمایید.
@socialworknews
نظرات
ارسال یک نظر